วันก่อน ได้ไปร่วมเวทีสวัสดิการระดับจังหวัดมา ที่ พอช. ก็ไปช่วยงานกองเลขาเหมือนเคย นี่ไม่ได้บ่นนะ ดีใจต่างหาก ที่รุ่นพี่ทั้งหลายยังไม่ลืมเรา ยังเหมือนความสามารถเห็นความสำคัญของเราอยู่ 555 ถึงจะให้เราไปทำในบทบาทหน้าที่อื่น เช่น วิทยากร พิธีกร หรืออะไรนอกเหนือจากนี้ เราก็ยังทำไม่ได้หรอก ประมาณว่า รู้ความสามารถของตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าไปได้แค่ไหน
แต่ว่าเวทีนี้นั้น มันก็เป็นเรื่องของ"ภาคประชาชน" ที่ลุกขึ้นมาทำงานกันเอง ซึ่งก็น่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวของกับสภาองค์กรชุมชนระดับจังหวัดเหมือนกัน และผู้เข้าร่วมงานนั้น หลายๆท่านก็เป็นคนในขบวนสภา ไม่สิ ต้องเรียกว่าส่วนใหญ่ก็เป็นคนในขบวนสภาเลยดีกว่า
ดังนั้นเราก็เลยไม่รู้ว่า เรื่องวทีในวันนี้ ควรจะนำเป็นเขียนเป็นข่าวไว้ในเว็บไซต์ของสภาด้วยหรือเปล่า เอ... จะว่าไปแล้ว เรื่องเว็บไซต์ที่ทำอยู่ก็มีเรื่องค้างใจเราอยู่เหมือนกันนี่นะ เพราะทุกวันนี้ เรื่องการจะเอาเรื่องราวต่างๆลงเว็บไซต์นั้น สรุปว่าจะเอายังไงกันแน่เราก็ยังไม่รู้เลย ไอ้จะปล่อยให้ทุกเขตปั่นข้อมูลลงเว็บไซต์ไปอย่างเดียวก็ใช่ที แค่การที่จะให้ใครมาเป็นหลักเพื่อดูข้อมูลก่อนลงเว็บนั้น ในทางปฏิบัติก็ไม่สามารถทำได้ พอผู้ใหญ่ เอ้ย...รุ่นพี่ แต่ละท่าน พอคุยถึงเว็บไซต์ คุยไปคุยมาก็ดูเหมือนว่าเป็นแค่งานฝากที่ต้องทำให้เสร็จ สำหรับบางท่านก็เหมือนจะเข้าใจถึงความสำคัญ แต่ก็จะติดปัญหาอุปสรรคด้านอื่นไปเสีย หรืบางทีเขาก็คุยในเรื่องที่เราฟังไม่เข้าใจเลย
ก็ต้องยอมรับหละว่า บ้างครั้งบา้งเรื่องที่รุ่นพี่คุยกันนั้น เราไม่เข้าใจเลย แต่ในขณะเดียวกันนั้น รุ่ีนพี่คนอื่นๆสามารถสื่อสารรับสารกันได้อย่างไม่มีปัญหา บางครั้งบางท่านฟังแล้วเอาไปอธิบายต่อเอาไปทำต่อแบบคนละทิศคนละทางเลยก็มี แต่สุดท้ายผลลัพธ์มันได้ มันใช่อย่างที่พวกเขาต้องการแต่แรก ซึ่งก็ทำให้เรารู้สึกแปลกใจพอสมควร ก็คงเป็นเพราะเรายังเรียนรุ้อะไรมาไม่เพียงพอ
เป็นผลให้ในช่วงการทำงานระยะหลังๆมานี้ ทำให้เรานิ่งและเงียบมากขึ้น เพื่อที่จะฟังและสังเกตการทำงานของรุ่นพี่แต่ละท่านทุกท่านให้มากขึ้นกว่านี้ (แต่บางทีก็ยังหลุดพูดโพล่งออกไปอยู่บ้าง 555 ต้องปรับปรุงนิสัยตัวเอง)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น