550831 วันพักเหนื่อย

  กลับจากการอบรมเมื่อวันที่ 29-30 ส.ค. 55 ที่ผ่านมา  เหนื่อยมาก  เล่นเอาเกือบเป็นไข้เลย  การอบรมครั้งนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ "ศูนย์รับเรื่องร้องเรียนที่เป็นอิสระ" ตามพรบ.หลักประกันสุขภาำพ มาตรา 50(5)  สำหรับเนื้อหาการอบรมก็ไม่ค่อยหนักเท่าไหร่  มีช่วงให้แลกเปลี่ยนพูดคุยกันเป็นระยะๆ   แต่ที่หนักหนาสาหัสกลับเป็นที่อุณภูมิของห้องเสียมากกว่า   ที่นั่นเป็นแอร์ให้อุณภูมิต่ำ  รู้สึกหนาวมาก

   โรงแรมเซนทรา  เป็นโรงแรมที่อยู่ศูนย์ราชการของกรุงเทพฯ  บริการดี  ห้องน้ำสะอาด อาหารก็ใช้ได้ยู่นะ เสียอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องอุณหภูมินี่หละ  เพราะที่ห้องประชุมของโรงแรมเซนทราในระบบแอร์ร่วมกับทางศูนย์ราชการหละมั้ง  ถึงได้ควบคุมอุณหภูมิได้ยาก   แต่ว่าทางพนักงานบริการก็พยายามที่จะช่วยดูแลปัญหาให้อยู่เหมือนกัน   เพราะเห็นได้ว่ามีการมาสอบถามถึงสภาพอุณหมิอยู่เป็นระยะๆ  ก็คิดว่าทางนั้นก็พยายามจะแก้ไขให้อยู่หละนะ

   จบเรื่องหนาวๆเย็นๆไปเสียที  กลับมาเข้าเรื่องดีกว่า  ในงานสัมมนาครั้งนี้ได้  สำหรับสิ่งที่มีค่าที่สุดที่ได้รับมา  คือการได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับผู้ที่เคยทำงานรับร้องเรียนมาก่อน (ตั้งเป็นศูนย์รับเรื่องร้องเรียนมาก่อน)  ซึ่งตัวแทนจากแต่ละศูนย์แต่ละสถานที่นั้น  ก็ได้มาเล่าถึงเหตุการณ์ปัญหาต่างๆที่ตนเองเคยประสบมา  และมียู่หลายๆเรื่องเหมือนกัน  ที่ไม่เคยคิดว่าจะเป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้น  มีตลกขบขำแทรกอยู่บ้า่งตามประสาคนเล่า  แต่เราก็เข้าใจได้ดีว่า  ยามที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นจริงๆนั้น  คนรับเรื่องก้คงตลกไม่ออกเหมือนกันแน่ๆ   เขาทุกข์ตามประสาคนที่เดือดร้อน  เราก็ย่อมอยากจะช่วยเหลือเป็นธรรมดา

   นอกจากนี้ยังได้ฟังประสบการณ์ในการรับเรื่องของผู้ที่ทำอยู่ในส่วนของ call center 1330 ด้วย  ซึ่งเขาได้ยกตัวอย่างในการรับเรื่องร้องเรียน  โดยเขาจะถามเกี่ยวกับรายละเอียดจากผู้ที่ร้องไว้เยอะมาก  เพื่อที่จะได้ข้อมูลที่ชัดเจนที่สุด  และสะดวกต่อการติดตามตรวจสอบข้อมูลภายหลัง



   และสิ่งที่เห็นจากเวทีอบรมนี้ คือเรื่องจุดอ่อนของภาคประชาชน  ที่แต่ละคนต่างทำงานกันเยอะแยะมากมายมาก  แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครรู้  ไม่มีใครเห็น  นอกจากคนที่ร่วมทำงาน  คนที่อยู่ในพื้นที่ปฏิบัติงาน การประสาสัมพันธ์น้อย  สื่อหลักไม่เล่นไม่ตาม  ในขณะที่แกนนำส่วนใหญ่ต่างก็มุ่งแต่ละทำงาน ทำงาน และทำงาน  เพื่อช่วยเหลือเพื่อนๆในชุมชนในสังคมเท่านั้น  การบันทึกเรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆมีน้อยมาก  เมื่อเทียบกับจำนวนผลงานที่แต่ละคนได้ทำมา  หลายๆเคสหลายๆกรณีนั้น  สมควรที่จะได้รับการบันทึกและยกขึ้นเป็นกรณีศึกษาเอาไว้ได้  แต่เรื่องราวที่สำคัญๆส่วนใหญ่ก็ล่องลอยสายไปกับสายลมแห่งกาลเวลา


   สุดท้ายเราก็กลับมามองย้อนดูที่ตัวเราเองว่า  แล้วเราจะทำอะไรได้บ้าง   กับศูนย์รับเรื่องร้องเรียนของเราที่กำลังจะเปิด  และกับงานที่ทำอยู่ในปัจจุบัน  ไม่ว่าจะเป็นงานในชุมชน  หรืองานสภาของจังหวัด   พาลคิดโยงไปถึงเรีื่องข้อมูล  และสื่อนำเสนอต่อสาธารณะ

   หลังๆชักจะเรื่อยเปื่อยแล้วสิ  ค่อยๆำทำไปก็แล้วกัน

550827 ลองออกแบบโครงสร้าง "แผนงาน" ไว้เล่นๆ

   ด้วยเพราะทุกวันนี้  งานที่เกี่ยวข้องอยู่  ยังเป็นงานที่ไม่ค่อยเป็นระบบระเบียบอะไรเลย  จนบางครั้งบางทีก็อดคิดเล่นๆไม่ได้ว่า  ถ้าเกิดจะมีการออกแบบโครงสร้างของ "แผนการทำงาน" เอาไว้บ้าง  มันจะมีหน้าตา่ออกมาเป็นอย่างไรบ้าง

   เพราะในมุมมองของเราแล้ว  คิดว่าถ้าเรา "วาดแบบ  วางโครง"  เอาไว้ให้ดีก่อน  จากนั้นค่อยไปตามหา  "เนื้อหา/ข้อมูล"  มาใส่ตามโครงตามกรอบที่วางเอาไว้  น่าจะง่าย สะดวก และรวดเร็วกว่า

   ในขณะที่ ทาง"พี่สาว"ของเรา  กลับมองถึงเรื่องการที่จะได้ "เนื้อหา/ข้อมูล" จากพื้นที่ขึ้นมาก่อน  จากนั้นค่อยมาดู  แล้ว"คัดเลือก"  ข้อมูลสำคัญ  ที่จำเป็นต้องนำไปใช้ออกมา

   ซึ่งโดยส่วนตัวแล้ว  เรากลับเห็นว่า  หากทำด้วยแนวทางนั้น  "ข้อมูล"  ที่จะได้มา  ก็จะสะเปะสะปะ  มัวกันไปหมด  แล้วหากได้ข้อมูลมาจากหลายๆแห่ง  และเริ่มมีข้อมูลจำนวนมากขึ้น  ก็จะเป็นการยากในการคัดกรองข้อมูลที่จำเป็นออกมาจากข้อมูลดิบที่มีจำนวนมากมายนั้น

   แต่ไปๆมาๆกลับกลายเป็นว่า  ทาง"พี่สาว"นั้น  กลับให้ความสำคัญกับเรื่อง"การติดต่อประสานงาน"  และสร้าง "สะพาน" ในการส่งต่อข้อมูลระหว่างทีมด้วยกัน  ซึ่งการทำเช่นนั้น  ก็ได้เกิดเป็นผลที่ชัดเจนกว่า  คือ  ได้"กลุ่มเครือข่าย"ทีมงานที่ใหญ่มาก  แต่สำหรับเนื้อหาสาระของ "ข้อมูล" นั้น  ก้ได้ตามมาเพียงบางส่วน

   ในขณะที่เราเองกลับประสบปัญหามากกว่า  เพราะไม่สามารถหาใครมาเป็นหลัก  เพื่อช่วยดู "แบบ แผน  โครงสร้าง"  ที่เราคิดจะวางเอาไว้ได้เลย  โดยเวลาก็ล่วงมาได้ 4-5 เดือนแล้ว  แต่กลับเป็นว่า  "งานในรูปแบบของเรา"  กลับไม่ได้เกิดเป็นผลที่ชัด  จนใครสามารถมองเห็นได้เลย

   ดังนั้น  เห็นทีว่าเราคงจะต้องมาร่างแบบของเราคนเดียวแล้วหละ  แล้วค่อยเดินงานตาม "รูปแบบของเรา"เองไปก่อน

550817 เรื่อง...ในวันพรุ่งนี้

    และแล้วเวทีประชาคมของโครงการ SML ก็เปิดได้เสียทีสินะ  วันพรุ่งนี้แล้ว  ไม่รู้จะเป็นยังไงกันบ้าง  คนที่เคยคุยตกลงกันไว้  แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆก็กลับทำไปอีกอย่างหนึ่ง  ท้ายสุดก็กลายเป็นเครื่องมือให้นักการเมืิองใช้หาเสียงอยู่ดี  ไม่รู้อะไรกันนักหนาเนี่ย  ช่างเถอะ  เรื่องของคนอื่น  ปล่อยไป

   วันนี้ก็ได้คุยกับน้งๆในชุมชนอีกกลุ่มหนึ่ง  ที่เข้ามายืมไม้แบดไปเล่น  ก็ได้ชวนพูดชวนได้นิดๆหน่อย  พอจะได้เรื่องได้ราวอยู่บ้างหละ  ว่าต่อไปจะให้พวกเขารวมกลุ่ดูแลกันเอง  ในการเล่นกีฬา  ในการยืมอุปกรณ์  จะให้ทำทะเบียนผู้เล่นด้วย  แต่จะเก็บค่าเล่นคนละ บาทสองบาทหรือเท่าไหร่นั้นก็แล้วแต่พวกเขาเลย  วาดแผนไว้ว่า  จะให้เด็กๆถือเงินกันเองด้วย  คืนแค่อุปกรณ์ที่เราให้ยืมไป  กับสมุดลงทะเบียน  แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้จริงหรือเปล่า  ถ้าทำได้ก็จะทำดูอยู่  ถ้าเขาทำได้ถึง 3 เดือน  ก็น่าจะหาทางจัดแข่งให้ซักครั้ง  ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงหรอกนะ  ลองดูลองให้ทำไปละกัน  ผลจะเป็นยังไงก็ช่างมันเถอะ

550811 คิดถึงเรื่องเก่าๆ

วันนี้ทางกรรมการชุมชนก็เตรียมจัดวันแม่ในชุมชนขึ้น  เ้ห็นแล้วก็พาลนึกถึงวันเก่าๆ  งานวันแม่ในชุมชนปีก่อนๆที่ผ่านมา  พลอยนึกย้อนไปถึงเรื่งราวที่เคยได้ทำ  ห้องสมุดเอย  แข่งแบดในชุมชนเอย   และอื่นๆอีกมากมาย

ทั้งงานนอกชุมชนที่เคยได้ไปร่วมไปช่วยในหลายปีมานี้  ไม่ว่าจะช่วงรณรงค์  ช่วงน้ำท่วม  การช่วงหลังน้ำท่วม  อบรมบ้าง  สัมมนาบ้าง  ลงพื้นที่ช่วยงานช่วยคนบ้าง   สุดท้ายแล้วก็ไม่เหลืออะไรเลย  นอกจากร่องรอยความทรงจำ  พร้อมภาพถ่ายในอดีต

มีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่เพียรพยายามจะทำ  บางอย่างไม่สำเร็จ  บางอย่างก็สำเร็จ  แต่ไม่บรรลุถึงเป้าหมายที่วางไว้ทั้งหมด  จนหลายๆครั้งที่ได้มานั่งทบทวนตัวเอง  แล้วก็มองย้อนกลับไป  เห็นสิ่งต่างๆที่ได้ทำมากมาย  แต่สุดท้ายกลับไม่เหลืออะไรไว้สานต่อในปัจจุบันเลย  ทำให้ท้อแท้  อ่อนล้าจนหมดเรี่ยวแรง  ต้องแอบหลบไปพักฟื้นจิตใจสักหลายวัน  ช่วงเวลานั้น  ไม่รับงาน  ไม่ติดต่อใคร  ออกไปเดินเล่นตามสวนสาธารณะบ้าง  เดินไปตามทางเท้าริมถนนบ้าง  บางทีก้นั่งรถเมล์วนไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย  เพื่อมองดูผู้คน  มองดูสังคม  ดูคนที่ดีกว่าเรา  ดูคนที่แย่กว่าเรา  ดูคนรวย  ดูคนจน  ดูเด็ก  ดูคนแก่  เออ ...  จะว่าไปแล้วเราไม่ยักกะเคยได้ดูคนตายแฮะ  555

พอได้พบได้เห็นสิ่งๆต่างๆมากมาย  แรงใจถึงค่อยฟื้นกลับคืนมา  แล้วก็กลับมาทำงานต่อ  ทำงานอะไรบางอย่าง  ที่เราคิดว่า  มันอาจจะเปลี่ยนแปลงสังคมให้ดีขึ้นในวันใดวันหนึ่ง  แต่วันไหนนั้นเราก้ไม่รู้  รู้แต่ว่าเราฝันถึง  เราหวังเอาไว้  และเราก็ได้แต่เดินไปบนเส้นทางที่เราหวัง  ถึงแม้เราจะไม่รู้ว่าจะเจออะไรบนเส้นทางเหล่านี้บ้างก็ตามที

550810 บ่นเรื่อยเปื่อย

วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายพอสมควร  เสร็จเรื่องการนำข้อมูลลงเว็บไซต์ไปละ  วันนี้วันสุดท้ายที่จะใช้ห้องที่ชั้น 5 ของนิด้า  หลังจากนี้จะย้ายไปที่ ชั้น 4  ซึ่งก้คงราวๆสัปดาห์หน้า  วันนี้เลยช่วยกันเก็บของ  แล้วก็พูดคุยกับทางเจ้าหน้าที่ของนิด้าไปนิดๆหน่อยๆ

พกลับมาบ้าน  ไม่รู้ทมี่บ้านเกิดอะไรขึ้น  วันนี้เขาย้ายข้าวย้ายของกันเสียหมด  เลยต้องมาจัดเรียงใหม่อีก  หุหุ  วุ่นวายนิดหน่อย  แต่ก้รู้สึกว่ามันโล่งโปร่ง และสะอาดขึ้นเป็นกองเลย

ส่วนทางอีกบ้านก็มีงานมาให้ช่วยทำ  ซึ่งก็ใช้เวลาีอีกพักใหญ่จึงเสร็จลุล่วงไป   วันนี้ก็ไม่ได้ตีแบดอีกตามเคย  ช่วงนี้เด็กๆก็เลยวิ่งเล่นกันไปตามประสา  ไม่มีใครมานำเด็กๆเล่นกีฬาแทนเลย  มองแล้วก็เหนื่อยใจ

แล้วหลังจากนี้เราจะทำอะไรกันนี้นะ  กรรมการชุมชนก็เตรียมจะจัดงาน  นี่อีกไม่กี่วันก็ถึงวันแม่ละ  ก็จัดกันแค่ขำๆหละมั้ง  555   เพราะจัดเสร็จ  จบงานก็คือจบ  จบแค่ได้จัด  ไม่ได้มีอะไรต่อเนื่องไป  เห็นแล้วก็ท้อใจ  จะพูดอะไรจะคุยอะไรกับใครก็ใช่หน้าที่  เพราะรู้แค่ทฤษฎี  รู้แต่หลักการวิชาการ  แต่ดันไม่รู้จักคน  ไม่รู้จักโลกรอบๆตัวเลย  สังคมของผู้ใหญ่นี่เป็นอะไรที่เข้าใจยากมากจริงๆ

สุดท้ายเรื่องข้อมูล  ก็ไม่รู้ว่าจะเดินต่อไปทางไหนยังไง  ว่าจะลองทำบล็อกมาไว้อัพข้อมูลเอง น่าจะดีกว่า  ประมาณว่า ผู้ติดตามการดำเนินงานของสภากรุงเทพฯ หรืออะไรประมาณนี้  ก็ค่อยว่ากันไป

เฮ้อ..อาเซียนก็ใกล้เข้ามา  ผู้ว่าก็ใกล้จัเลือกตั้งใหม่  แล้วไหนจะผู้ว่าเขตที่จะเปลี่ยนเป็นนครบาลอีก  อะไรมากมายกันนะ ชีวิตนี้   สุดท้ายนี้  เราจะทำอะไรกันดี

550808 ค่อยๆขยับไปทีละก้าวก็แล้วกัน

ค่อนข้างปวดหัวกับการทำงานพอสมควร  เพราะเราจริงจังมากเกินไป  พยายามบอกเตือนตัวเองบ่อยครั้งว่า  ให้ปล่อยว่างลง(มากๆ)  อย่าไปจริงจังเกินไปนัก  ยิ่งงานที่ทำกับคนอย่างนี้่  ยิ่งยุ่งยากเป็นพิเศษ  ต้องค่อยๆศึกษาเรียนรู้  ต้องรู้จักคนแต่ละคน  ว่าใครเป็นอย่างไร  และชอบทำงานแบบไหน  อย่างไร   เป็นเรื่องที่ยากเย็นจริงๆเลย  แต่ก็เอาเถอะ สู้ๆ  แต่สู้เพื่อใึครกันหว่า  55


ปล.  ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเลย  ไม่อยากถ่าย  ไม่มีมู้ด หุหุ

550807 เรื่องอื่นๆ

    วันนี้ก็คุยกับรุ่นพี่เรื่องการทำข้อมูลมา  เหมือนว่าเราใส่ใจเรื่องระบบการจัดการ  แต่ทางรุ่นพี่ดูเหมือนเน้นเรื่องการดึงข้อมูลพื้นฐานมาจากแต่ละพื้นที่ขึ้นมาได้อย่างไรมากกว่า  ไม่เป็นไร  มองกันคนละจุด  แต่เป้าหมายสุดท้ายก็เรื่องเดียวกัน  ค่อยๆทำกันไป


    แต่หลังๆมานี้  ยิ่งทำยิ่งท้อแล้วสิ   จะเอายังไงต่อกันดีนะ

550806 เรื่องอื่นๆ

คนเรา

เรียนรู้ด้วยการฟัง

พัฒนาด้วยการคิด

ทบทวนด้วยการเขียน

แสดงออกด้วยการพูด

แต่คนเราสามารถ 

"เรียนรู้+พัฒนา+ทบทวน+แสดงออก" 

พร้อมกันได้ด้วยการ

"ลงมือทำ"

550805 การประชุมร่วมกัน

วันนี้  "กรรมการสหกรณ์" ชุดใหม่ ได้ประชุมร่วมกันกับ "กรรมการชุมชน"  ว่าด้วยการเตรียมจัดเวทีประชาคม โครงการ SML  ซึ่งการประชุมเป็นไปด้วยดี  เป็นนิมิตรหมายอันดีในการเริ่มทำงานร่วมกันของ 2 โครงสร้างบริหารที่มี ในชุมชนแห่งนี้

550731 เรื่องราววันนี้

   วันนี้รับหน้าที่เป็นแมสเซนเจอร์  รับส่งเอกสาร  เริ่มด้วยไปรับเอกสารที่นิด้า  จากนั้นไปส่งผู้ว่าที่ กทม. (แถวๆเสาชิงช้า)  จากนั้นก็ไปส่งที่โรงพยาบาลรามาี อีกที่หนึ่ง  จากนั้นก็เป็นงานส่วนตัวที่ต้องเอาเอกสารสำเนาไปส่งมูลนิธิเพื่อผู้บริโภค  ซึ่งอยู่ใกล้ๆอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ  จากนั้นก็ขึ้นรถเมล์ไปทางลาดพร้าว  มุ่งหน้าไปที่เดอะมอลล์บางกะปิ  เพื่ิอไปจ่ายค่าโทรศัพท์ที่ลืมจ่ายมาเกือบ 2 เดือนละ


   ออกบ้านตั้งแต่ 9 โมงเช้า  กลับเข้าชุมชนอีกทีก็เกือบ 4 โมงเย็นละ  ชีวิตวันนี้  ใช้เวลาอยู่ในรถเมล์ไปเกือบทั้งวันเลย  เวลาบางส่วนหมดไปกับการเดินเพื่อย้ายตำแหน่ง  ทั้งจากป้ายรถเมล์ไปยังสถานที่เป้าหมาย  และการเดินออกจากสถานที่เิิดิมไปยังพื้นที่ี่ที่มีรถเมล์สายที่ต้องการผ่านมาจอด    แม้ว่าวันนี้จะมีเมฆมาก  แดดไม่ค่อยมี  แต่อากาศก็อบอ้าวสมควร  แม้นั่งอยู่เฉยๆเหงื่อก็ไหลออกมาเองเลยทีเดียว  ถ้าไม่มีลมพัดมาเป็นระยะๆด้วยหละก็  เราอาจจะเป็นลมไปหลายรอบแล้วก็เป็นได้


   ช่วงนี้ฝนตกบ่อยทุกเย็น บางวันก็เมฆครึ้มมาตั้งแต่กลางวัน  แล้วก้มาลงปรอยๆช่วงเย็น  ทำให้เล่นแบดได้ไม่นานมากนัก  คนเล่นก็ลดจำนวนลงไปบ้าง  เริ่มแผ่วๆลงไปละ  จะทำยังไงต่อดีนะ  ไม่เป็นไร  ปล่อยไปก่อนละกัน  อะไรทำได้ก็ทำ


  วันนี้ดทรหาพี่อ้อยจากเขตตลิ่งชัน  เกี่ยวกับสายพลาสติกที่ฝากซื้อเอาไว้  ซึ่งได้เรื่องว่า  วันนี้พี่ซึ่งทางธนเหนือจะมาทำข้อมูลที่นิด้า  เดี๋ยวแกจะถือติดมือมาด้วย  ก็นับไว้โปรเจคตัวนี้เดินหน้าได้ค่อนข้างไวเลยทีเดียว  แต่ก็ย่างว่าหละนะ  ชีวิตนี้ไม่มีอะไรง่าย  บางพรุ่งนี้แกอาจจะไม่ได้เามาด้วย  อาจจะลืมหยิบมา  อาจจะไม่ว่างไปซื้อมา  อาจจะติดงานไม่ได้มา  ... และเอามาแล้ว  ได้สายมาแล้ว  เด็กๆอาจจะไม่ทำด้วย  คนในชุมชนอาจจะไม่สนใจไม่ร่วมด้วย  ..เ้ฮ้อ.... ก็ช่างเถอะ  อะไรก็เกิดขึ้นได้  ทำใจเผื่อผิดหวังไว้ก่อน  จะได้ไม่เจ็บมาก  แล้วก็ทำต่อไปเท่าที่จะทำได้  แค่รู้ว่าเราทำเพื่อใคร  แค่รู้ว่าเราทำเพื่ออะไร  เราเข้าใจ  ถึงคนอื่นในชุมชนไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร  ... ชีวิตก็อย่างนี้หละ  ผิดหวังเป็นเรื่องธรรมดา  ช่างมัน

550727 สับสน

   วันก่อน  ได้ไปร่วมเวทีสวัสดิการระดับจังหวัดมา  ที่ พอช.  ก็ไปช่วยงานกองเลขาเหมือนเคย  นี่ไม่ได้บ่นนะ   ดีใจต่างหาก  ที่รุ่นพี่ทั้งหลายยังไม่ลืมเรา  ยังเหมือนความสามารถเห็นความสำคัญของเราอยู่  555  ถึงจะให้เราไปทำในบทบาทหน้าที่อื่น  เช่น วิทยากร พิธีกร หรืออะไรนอกเหนือจากนี้  เราก็ยังทำไม่ได้หรอก  ประมาณว่า  รู้ความสามารถของตัวเองอยู่เหมือนกัน  ว่าไปได้แค่ไหน

   แต่ว่าเวทีนี้นั้น  มันก็เป็นเรื่องของ"ภาคประชาชน"  ที่ลุกขึ้นมาทำงานกันเอง  ซึ่งก็น่าจะเป็นเรื่องที่เกี่ยวของกับสภาองค์กรชุมชนระดับจังหวัดเหมือนกัน  และผู้เข้าร่วมงานนั้น  หลายๆท่านก็เป็นคนในขบวนสภา  ไม่สิ  ต้องเรียกว่าส่วนใหญ่ก็เป็นคนในขบวนสภาเลยดีกว่า

  ดังนั้นเราก็เลยไม่รู้ว่า  เรื่องวทีในวันนี้  ควรจะนำเป็นเขียนเป็นข่าวไว้ในเว็บไซต์ของสภาด้วยหรือเปล่า เอ...  จะว่าไปแล้ว  เรื่องเว็บไซต์ที่ทำอยู่ก็มีเรื่องค้างใจเราอยู่เหมือนกันนี่นะ  เพราะทุกวันนี้  เรื่องการจะเอาเรื่องราวต่างๆลงเว็บไซต์นั้น  สรุปว่าจะเอายังไงกันแน่เราก็ยังไม่รู้เลย  ไอ้จะปล่อยให้ทุกเขตปั่นข้อมูลลงเว็บไซต์ไปอย่างเดียวก็ใช่ที  แค่การที่จะให้ใครมาเป็นหลักเพื่อดูข้อมูลก่อนลงเว็บนั้น  ในทางปฏิบัติก็ไม่สามารถทำได้  พอผู้ใหญ่  เอ้ย...รุ่นพี่   แต่ละท่าน  พอคุยถึงเว็บไซต์  คุยไปคุยมาก็ดูเหมือนว่าเป็นแค่งานฝากที่ต้องทำให้เสร็จ  สำหรับบางท่านก็เหมือนจะเข้าใจถึงความสำคัญ  แต่ก็จะติดปัญหาอุปสรรคด้านอื่นไปเสีย  หรืบางทีเขาก็คุยในเรื่องที่เราฟังไม่เข้าใจเลย


   ก็ต้องยอมรับหละว่า  บ้างครั้งบา้งเรื่องที่รุ่นพี่คุยกันนั้น  เราไม่เข้าใจเลย  แต่ในขณะเดียวกันนั้น  รุ่ีนพี่คนอื่นๆสามารถสื่อสารรับสารกันได้อย่างไม่มีปัญหา  บางครั้งบางท่านฟังแล้วเอาไปอธิบายต่อเอาไปทำต่อแบบคนละทิศคนละทางเลยก็มี  แต่สุดท้ายผลลัพธ์มันได้  มันใช่อย่างที่พวกเขาต้องการแต่แรก   ซึ่งก็ทำให้เรารู้สึกแปลกใจพอสมควร  ก็คงเป็นเพราะเรายังเรียนรุ้อะไรมาไม่เพียงพอ
   เป็นผลให้ในช่วงการทำงานระยะหลังๆมานี้  ทำให้เรานิ่งและเงียบมากขึ้น  เพื่อที่จะฟังและสังเกตการทำงานของรุ่นพี่แต่ละท่านทุกท่านให้มากขึ้นกว่านี้   (แต่บางทีก็ยังหลุดพูดโพล่งออกไปอยู่บ้าง  555  ต้องปรับปรุงนิสัยตัวเอง)

550723 จากสมุดบันทึกรายชื่อ

   ไปชวนคนในชุมชนเล่นแบดทุกเย็น  ก็พยายามหาเวลาเพื่อที่จะทำให้ได้ทุกเย็นตามที่ตั้งใจไว้  ใครมาเล่นแบดกับเราบ้างก็ขอจดรายชื่อไว้  2-3 วันแรกก๋มีแต่เด็กๆ  พอหลายๆวันเข้า  ก็มีผู้ปกครองของเด็กๆมาเล่นด้วยบ้าง

   แม้ว่าปัจจุบันนี้  จำนวนผู้ที่มาเล่นแบดในแต่ละวันจะเริ่มหยุดอยู่ที่ประมาณ 10 คนต่อวัน  ด้วยข้อจำกัดทั้งสถานที่  อุปกรณ์  และแรงจูงใจต่างๆ  

   แต่จำนวนยอดรายชื่ิอของผู้ที่เล่นแบดกับเรานั้นก็ค่อยมีมาเพิ่มขึ้นใหม่เกือบทุกวัน  ซึ่งขณะนี้นับยอดรายชื่อไว้คร่าวๆไำด้ 28 คนแล้ว  แม้ว่าบางคนนั้นก็แวะมาเล่นด้วยบางครั้งบางคราวเท่านั้น  แต่บางคนก็มาบ่อยจนเป็นขาประจำไปเสียแล้ว

  ตอนนี้เรามีสมุดบันทึก (((รายชื่อผู้เล่น)))  มี(((วันที่ลงเล่น)))  และ(((รายชื่อผู้เข้าร่วมเล่นในแต่ละวัน)))   จากนี้เราจะต่อยอดออกไปยังไงกันดี

550720 บ่นอะไรเรื่อยเปื่อย

   เกือบ 1 อาทิตย์แล้วที่เราได้ออกไปชวนเด็กๆและคนในชุมชนเล่นแบดอีกครั้ง  จุดประสงค์หลักคือการกระตุ้นให้คนกลับมาเล่นกีฬากันเพิ่มขึ้นอีก  สำหรับปีก่อนๆที่ผ่านมาแล้วนั้น  เราได้สร้างเป้าหมายให้กับเด็กๆโดยการจัดการแข่งขันแบดในชุมชนขึ้น  ซึ่งได้ทำติดต่อมา 2 ปี การแข่งขันครั้งแรก ช่วงเดือนมีนาคม 2553  และครั้งที่ 2 ช่วงเดือนมีนาคม ปี 2554

   แต่สำหรับปี 2555 นี้นั้น  เราไม่สามารถจัดแข่งขันขึ้นมาได้  ด้วยสาเหตุหลายประการ  ไม่ว่าปัญหาเรื่องงาน  ปัญหาส่วนตัว  และปัญหากับคนในชุมชนบางกลุ่ม  ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องราวปัญหาที่ต่อเนื่องมานานแล้ว  และปัญหาสำคัญที่สุด  ที่ส่งผลให้เราจัดการแข่งกันในปีนี้ไม่ได้  คือ การที่คนส่วนใหญ่ในชุมชนไม่ใส่ใจไม่เห็นความสำคัญของเด็กๆเลยแม้แต่น้อย

   สำหรับชุมชนนี้  เราก็ได้อยู่ได้อาศัยมาเกือบ 20 ปีเลยทีเดียว  พบเห็นอะไรมาก็ไม่น้อยเลย  ผู้คนที่นี่ส่วนใหญ่สนใจแต่การมีชีวิตอยู่ไปวันๆ  ถ้าไม่คิดเรื่องทำมาหาเงิน  ก็จะรวมกลุ่มกันสรวลเสเฮฮาหาความสุขเท่านั้น

   ในขณะที่ส่วนน้อยนั้น  ก็มีผู้นำบางคนที่มีความเสียสละ  ได้อาสาออกมาทำงานเพื่อพัฒนาชุมชนของตัวเอง  พัฒนา"บ้าน"ของตัวเอง  ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่การพัฒนาเพื่อแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเท่านั้นก็ตามที  แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีใครเลย

   และเมื่อวันเวลาผ่านเลยไป  ผู้นำชุมชนหลายๆคนนั้นก็ค่อยลดหายลงไปทีละคนสองคน  ด้วยถึงวันสิ้นอายุขัยบ้าง  เจ็บป่วยไม่สบายสุขภาพไม่เอื้ออำนวบบ้าง  บางคนก็จำต้องอพยพโยกย้ายที่อยู่อาศัยออกไปจากชุมชน  จนทุกวันนี้นั้น  ในชุมชนก็เหลือผู้นำจริงๆแค่ไม่กี่คนเท่านั้น  จำนวนผลงานต่างๆก็ลดน้อยถอยลงไปอย่างเห็นได้ชัด

   ในขณะเดียวกันนั้น  ในชุมชนก็ไม่ได้มีผู้นำรุ่นใหม่ขึ้นมาสานงานต่อเลยแม้แต่น้อย  จะมีก็แต่ผู้ที่ขึ้นมาเพราะอยากจะได้  อยากจะเป็น  อยากมีตำแหน่ง  อยากมีอำนาจ  แต่ไม่มีใครเลยที่"อยากจะทำงาน" หรือ "อยากที่จะพัฒนาชุมชน"ของตัวเองจริงๆเลย  ซึ่งเราก็ดูได้ไม่ยากนักหรอก  ลองถามดูสิว่า  "เขาจะทำอะไร"  หรือ "เขามีแผนพัฒนาชุมชนอะไร"  คำตอบจากคนที่ไม่ได้คิดที่จะพัฒนาชุมชนจริงๆเหล่านี้จะคำตอบอยู่แค่ 2 แนว คือ  "ไม่มีเวลา"  และ "ไม่มีงบประมาณ"

   ฟังแล้วรู้สึกเหนื่อยใจกับคนพวกนี้จังเลย  ขอโทษเถอะ  จริงๆเราอยากรู้ว่าพวกท่านกำลังจะทำอะไรหรือมีแผนที่จะทำอะไร  แล้วเราค่อยมาหาทางทำงานร่วมกัน  แต่ใจคอพวกท่านนี้จะทำอะไรนิดๆหน่อยๆก็ต้งมีงบประมาณตลอด  ไม่มีเงินก็ไม่มีเวลาให้  เพราะเสียเวลาทำมาหากินสินะ  อยากจะถามจริงๆเลยกับพวกที่เสนอหน้าเข้ามาทำงานชุมชนเนี่ย  ว่า"ถ้าพวกคุณคิดจะทำมาหากิน  เราเสนอหน้าออกมาทำงานชุมชนทำพระแสงอันใด(วะ)ครับ"  หรือคิดว่าการที่เสนอหน้าออกมาทำงานชุมชนแล้ว  ท่านจะได้งบนั้นงบนี้มาให้พวกท่านจับจ่ายใช้สอยกันเล่นอย่างสบายมือเลยสินะ  เหอะ!!!  ขอโทษเถอะ  งานของตัวเอง  จะคิดจะทำอะไรบ้างยังตอบไม่ได้  แล้วใครที่ไหนจะหาการสนับสนุนมาให้พวกท่านได้หละ(วะ)ครับ

   นี่ขนาดคนที่อาสาขึ้นมารับตำแหน่งที่ต้องทำงานชุมชนในปัจจุบันนี้ยังเป็นซะขนาดนี้  คงไม่ต้องเอ่ยถึงเหล่าชาวบ้านตาสีตาสาในชุมชนหรอกมั้งครับ  ว่าพวกเขาเหล่านั้น  คิดใส่ใจแต่"ตนเอง" "ตัวเอง" แค่ไหน  คิดแต่จะ"ทำมาหาเงิน" อย่างไร  แต่เอาแต่ "หาความสุขใส่ตัว" ประมาณไหน  ฉะนั้นจึงแทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาใครที่จะใส่ใจต่อคนอื่นบ้าง  จะคุยกับใครที่ใส่ใจชุมชนบ้าง  น้อยมาก  จะมีก็แต่ผู้นำชุมชนรุ่นเก่าๆเพียงไม่กี่ท่านเท่านั้น  ที่พอจะคุย"ภาษาเดียวกัน"ได้รู้เรื่อง  เหนื่อยครับ  เหนื่อยมาก....555

   ครับ  ก็อย่างที่กล่าวไปข้างต้น  แค่การที่จะให้คนในชุมชน  มองดูชุมชนของตัวเองในปัจจุบันยังยากเลย  นับประสาอะไรจะให้พวกเรามองชุมชนของเขาในอนาคตได้  โดยเฉพาะพวกเด็กๆที่อยู่ในชุมชนนั้นยิ่งยากเข้าไปใหญ่  ดังนั้น  การจัดงานหรือจัดกิจกรรมต่างๆให้เด็กในชุมชนที่ผ่านมานั้น  แล้วไม่้มีใครมาสนใจ  ไม่มีใครมาใส่ใจช่วยเลยนั้น  เป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจเลยแม้แต่น้อยเลย
   แต่สิ่งที่ผมอยากให้เกิดขึ้นในชุมชนนี้  คือการได้ทำให้เด็กได้เล่น  ได้สนุก ได้แสดงออก  ได้แสดงความสามารถได้ด้วยตัวเอง  ดังนั้น  สิ่งที่ผมทำคือ  การพยายามเข้าไปชักชวนให้เด็กๆ  ได้เล่น  ได้แสดงออกในสิ่งที่สามารถต่อยอดได้ในอนาคต  และสร้างตัวกระตุ้นหรือเป้าหมายให้  เพื่อที่พวกเขาจะได้ดำเนินการต่อไปเองโดยผมไม่ต้องไปนำทุกครั้งทุกวันอยู่อย่างนี้


   แต่จะมีใครเข้าใจบ้างหละน้อ

550719 อัพเดท

บทความใหม่

1. 550716 อินเตอร์เน็ตมาถึงแล้ว
2. 550630 จัดระเบียบโกดังเก็บของ

แก้ข้อความที่ผิดพลาดของ

1. 550619 ประชุมทีมข้อมูลจังหวัด
2. 550618 สหพันธ์องค์กรผู้บริโภคจัดกิจกรรมเรื่องทีวีจอดำ

550716 อินเตอร์เน็ตมาถึงแล้ว

  เย็นวันนี้  ณ สำนักงานสหกรณ์ ชุมชนสามัคคีพัฒนา  เจ้าหน้าที่ได้มาติดอินเตอร์เน็ตแล้ว  แต่ "ห้องสมุด" ปิดไปแล้ว   น่าเสียดาย....   น่าเสียดาย....

550630 จัดระเบียบโกดังเก็บของ

   วันนี้ได้ออกมาช่วยกันเก็บกวาดและจัดระเบียบใน "โกดังเก็บของ(เก่า)"ของชุมชน  ซึ่งถูกปล่อยปละละเลยมาเป็นเวลานานมากแล้ว โดยมีครูศูนย์เด็กฯ บางคน  และชาวบ้านที่อาสามาช่วยอีกส่วนหนึ่ง  มาช่วยกันเก็บ กวาด ทำความสะอาด แล้วจัดระเบียบสิ่งของต่างๆกันใหม่  

เริ่มจากการขนถังดับเพลิงกว่าร้อยถังออกมาข้างนอก  ซึ่งมีทั้งถังเก่าที่หมดสภาพไปแล้ว  และถังใหม่ที่ใช้ไปหมดแล้วรอเติมสารเคมีใหม่ (ใช้หมดไปเมื่อวันที่ไฟไหม้ด้านหลังชุมชนครั้งก่อน)






แล้วก็ทยอยเอาเก้าอี้ออกมาไว้ด้านนอก เพราะเป็นของที่ขนย้ายง่ายอยู่บ้าง โดยมีทั้งเก้าอี้ใหม่เอี่ยม เพราะได้รับการแปรงบจากเขตลงมาที่ชุมชนเมื่อไม่นานมานี้ และเก้าอี้เก่ามากๆๆๆ เก่าแบบเก่าค้างปี ...ไม่สิ ค้างหลายปีเลย ซึ่งมีหลายตัวที่พนังพิงหลายไปแล้ว แต่ก็ยังใช้นั่งได้อยู่ กะจำนวนดูอย่างคร่าวๆด้วยสายตา คิดว่าขณะนี้ ชุมชนมีเก้าอี้อยู่ราว 150 - 200 ตัว เห็นจะได้

  

จากนั้นก็ขอเก็บภาพ (สภาพเดิม) ก่อนรื้อ เอาไว้เสียหน่อย

ภาพขวามือนี่จะเห็นเจ้าตู้แชร์ตัวปัญหาด้วย  ที่เป็นปัญหาเพราะว่ามันใหญ่ เกะกะมา

เนื่องจากว่ามันเสียมาหลายปีละ  แจ้งให้ทางเขตมาเอากลับไปก็ไม่เห็นเอาไปเสียที  ไม่รู้ทำไม

แล้วเราก็ทยอยขนสมบัติเก่าแก่ชิ้นต่างๆ ออกกองไว้ด้านนอกมาเรื่อยๆ  ตั้งไว้บ้าง  พิงไว้บ้าง  วางกองเตรียมไปหมด  สมบัติบางชิ้นนั้น  หลายคนพอเห็นก็ถึงจำได้ว่า  ชุมชนเราก้มีด้วย  ...เหอะ  เก็บกันจนลืมเลย ว่างั้น  555





สำหรับสมบัติบางชิ้นที่มีขนาดไม่ใหญ่ไม่ยาวมากจนเกินไป  ก็เตรียมย้ายไปเก็บที่โกดังเก็บเอกสารของสหกรณ์  โดยเอาไปกองไว้หน้าศาลาอเนกประสงค์

      

และแล้วก็มาถึงการหาสถานที่เก็บตู้แชร์ตัวปัญหา ซึ่งก็ได้มีคนออกความคิดว่า

ให้ลองไปเก็บไว้ที่ด้านหลังของศาลาอเนกประสงค์ดู จากนั้นก็แบ่งคนไปจัดเตรียมสถานที่ 

อีกส่วนก็ช่วยกันเข็นตู้แชร์กันไป กว่าจะเก็บได้ตามภาพก็ทุลักทุเลพอสมควร

พอจัดการเสร็จตู้แชร์เสร็จ ก็เลยมีคนเสนอให้เอาตู้เย็นเน่า..เอ้ย เก่า! ไปเก็บที่นั่นด้วย

จึงได้เอามากองไว้ด้วยกันตามภาพสุดท้า

และแล้ว  โกดังเ้ก็บของก็โล่ง  แต่ยังไำม่สะอาด  คราวนี้ก็ถึงตาแม่บ้าน  ลุยทำความสะอาด  เก็บกวาดฝุ่น  และขี้แมวแห้ง  จากนั้นก็ล้างพื้น







...ซึ่งช่วงนั้นผมขอตัวไปพักงีบในศูนย์เด็กฯ ก่อน  เพื่อเตรียมพร้อมกับขนย้ายครั้งใหญ่หลังจากนี้...

  

แล้วก็มาถึงช่วงสุดท้ายของงาน  นั่นก็คือการขนเก็บกลับเข้าที่ อย่างเป็นระบบ  เพื่อให้เป็นระเบียบ  ซึ่งพอทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ผลงานก็ปรากฏออกมาดูเรียบร้อย ดังใน 2 ภาพด้านล่าง

  

   (หมายเหตุ..  ที่ไม่กล่าวถึงกรรมการชุมชน  เพราะไม่เห็นมีกรรมการชุมชนคนไหนมาช่วยเลย  ทั้งที่เป็นงานของชุมชนโดยตรงแท้ๆ   ...แต่ก็ช่างเถอะ   บางทีเขาอาจจะติดงานอื่นอยู่ก็ได้   ...มั้ง!!!)

550619 ประชุมทีมข้อมูลจังหวัด

    วันที่ 19 มิถุนายน 2555 เวลา 09.30 น.ทีมข้อมูลของสมัชชาสภาองค์กรชุมชนจังหวัดกรุงเทพฯ ได้ประชุมร่วมกันเพื่อทบทวนเรื่องการจัดทำข้อมูลลงเว็บไซต์  ที่ศูนย์ข้อมูลจังหวัด  อาคารจอดรถชั้น 5  สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ (นิด้า)  โดยการประชุมครั้งนี้มีตัวแทนทีมข้อมูลจาก 6 พื้นที่โซนในกรุงเทพฯเข้าร่วม  มีคุณสุรชัย นุกิจ  เป็นผู้นำการประชุม  และมีอ.ไพชุมพล  นิ่มเฉลิมเป็นที่ปรึกษาในการประชุม

   จากการประชุมได้มีการวิเคราะห์สถาการณ์ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน  ซึ่งมีปัญหาอุปสรรคหลายอย่างที่ทำให้งานด้านข่้อมูลของกรุงเทพฯยังไม่เปนที่เรียบร้อย  เป็นผลให้การนำข้อมูลลงเวบไซต์ที่สนับสนุนจากนิด้านั้น  เป็นไปอย่างล่าช้า    โดยฝ่ายข้อมูลโซนได้สะท้อนปัญหามาว่า  ทีมโซนเองก็ยังมีความเข้าใจในการนำข้อมูลลงเว็บไซต์ไม่เท่ากัน


    ดังนั้นที่ประชุมจึงได้มีการวางแผนงานด้านข้อมูลขึ้นเพื่อให้เกิดการดำเนินการที่เกิดผลอย่างชัดเจน โดยจะเริ่มทบทวนการนำข้อมูลลงเว็บไซต์ของทีมโซนก่อน  ซึ่งจะนัดทบทวนกันในวันที่  25 มิถุนายน 2555  นี้   จากนั้นจะให้ทีมข้อมูลโซนทุกคนลงพื้นที่แต่ละเขตในโซนของตน  เพื่อติดตามหนุนเสริมเขตในการนำข้อมูลของเขตลงเว็บไซต์   และเขตที่ยังไม่สามารถนำข้อมูลลงเว็บไซต์ได้  ทีมโซนจะลงไปรวบรวมปัญหาอุปสรรคต่างๆที่เกิดขึ้น   แล้วสรุปขึ้นมาเพื่อนำไปปรึกษาหารือกันในระดับจังหวัดอีกครั้ง  ในวันที่ 16 กรกฎาคม 2555

550619 ห้องสมุด 23

ห้องสมุดวันนี้น้องๆแวะมาทำป้ายกัน  น้องสนใจที่จะทำป้ายประชาสัมพันธ์  ก็เลยปล่อยให้ทำกันเองไปก่อน   แต่เห็นได้ชัดว่าน้องๆมีควมตั้งใจที่จะทำมาก   ทำให้รู้สึกน่าสนใจและได้ไอเดียใหม่ขึ้นมาว่า  จะให้น้องๆทำป้ายคติเตือนใจหรือคำขวัญ  โดยน่าจะทำเป็นแบบแขวนซึ่งสะดวกในการเคลื่อนย้าย  แล้วพอเปิดห้องสมุดก็เอาออกมาแขวนให้ทุกๆคนเห็น   แต่ก็ไม่รู้ว่าน้องๆจะสนใจร่วมทำในแนวคิดนี้หรือเปล่า

ปล. วันนี้ได้นั่งอ่านการ์ตูนเรื่อง  ไอโกะมาแล้ว เล่ม 1-7 รวดเดียวจบ  สนุกมาก  ภาพก็น่ารักดี   เนื้อหาส่วนใหญ่ก็สนุกขำๆ  แต่ก็มีตอนที่เศร้าและซึ้งอยู่ด้วย   หากใครสนใจก็ลองแวะมาอ่านกันเองนะครับ

550618 ห้องสมุด 22

 


หลังจากกลับมาจากการทำงานหลักแล้วก็มีเวลาพักผ่อนชั่วระยะหนึ่ง  เพราะซึ่งวันนี้กลับมาจากงานเร็วๆกว่าทุกวัน   แต่พอถึงเวลาเลิกเรียน  น้องๆก็มาชวนให้เปิดห้องสมุดให้  ก็เลยเปิดเพิ่มให้ในวันจันทร์  (กำหนดเวลาเปิดเดิม อังคาร พฤหัส และอาทิตย์)  เพราะในวันอาทิตย์ที่ 17 ที่ผ่านมานั้น  เราติดเวทีของสภาจังหวัด  ทำให้ไม่ได้มาเปิดห้องสมุด


แต่ด้วยวันนี้ยังมึนๆ  ยังไม่หายเหนื่อยดี  เลยสอนให้น้องๆพับนกกระดาษ  ซึ่งน้องๆก็สนใจกันมากเลย(เหมือนน้องๆจะสนใจไปซะทุกเรื่องเลย 555)  จากนั้นก็เป็นการหัดพับนกกระดาษกันเล่นจนเย็น  


ปล.วันนี้ได้แต่ช่วยสอนน้องๆจนไม่มีเวลาได้อ่านหนังสืออะไรเพิ่มเลย  แต่ได้พูดคุยกับน้องหลายๆคนไปด้วย  ทำให้ได้รับรู้เรื่องราวที่น่าสนใจอีกไม่น้อยเลยทีเดียว

550618 สหพันธ์องค์กรผู้บริโภคจัดกิจกรรมเรื่องทีวีจอดำ

18 มิ.ย. 55 สหพันธ์องค์กรผู้บริโภคได้เดินทางมาที่สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ (กสทช.)
เพื่อเรียกร้องให้ กสทช.เร่งแก้ปัญหาให้มีการดำเนินการให้ผู้บริโภคสามารถดูการถ่ายทอดสดฟุตบอล ยูโรในครั้งนี้ได้ทัน  โดยมีการจัดกิจกรรมนำทีวีจอดำจำลอง และจัดให้มีการเตะฟุตบอลล้อเลียน ที่บริเวณสนามหญ้าหน้าอาคารสำนักงาน กสทช.

ที่มา http://www.consumerthai.org/main/index.php?option=com_content&view=article&id=2325:2012-06-18-06-49-19&catid=20:2008-12-15-07-09-10&Itemid=67

550611 ประชุมโซนศรีนครินทร์

การประชุมโซนศรีนครินทร์ เวทีจังหวัดจัดการตนเอง  เมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 2555 ตั้งแต่เวลา 10.00 น. ณ ห้องประชุมชั้น 9 อาคารมาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์